Blog

Picassa nie trzeba nikomu przedstawiać. Gdy widzimy obraz ze zniekształconym wizerunkiem człowieka, który wygląda jakby został stworzony z geometrycznych figur, wiadomo, że to hiszpański malarz i nie trzeba być znawcą kubizmu. Nie każdy jednak wie o tym, że Picasso nie malował od razu w tym nurcie. Jego wczesna twórczość to zupełnie inna bajka.

Pablo Picasso szkicował i malował od najwcześniejszych lat. Pejzaże, sceny rodzajowe, walki byków, portrety i studia anatomiczne – to obrazy, które nie zwiastują jeszcze kubizmu, choć już na ich przykładzie można zauważyć, jak różnorodna była jego twórczość. Widać choćby wpływy impresjonizmu, gdy malował krajobrazy wyrazistymi pociągnięciami pędzla, skupiając się na roli światła. Kompozycje utrzymane w soczystych kolorach zwiastowały fowizm, w którym to właśnie odważne barwy grają główną rolę. Patrząc z kolei na autoportret z 1896 roku widać wpływy realizmu połączone z psychologicznym rysem postaci. Picasso zgłębiał różne tematy i różne nurty.

Tę wczesną twórczość datuje się do 1900 roku. Zanim jednak zainspirował się sztuką prymitywną i skupił na kubizmie, z czego jest najbardziej znany, stworzył dziesiątki obrazów, których wielu z nas nigdy nie przypisałaby hiszpańskiemu malarzowi, bo nie są to silnie zgeometryzowane przedstawienia. Lata, o których mówimy, to tzw. okres błękitny i okres różowy.

Ten pierwszy charakteryzował się chłodną, bazującą na niebieskich tonach kolorystyką, o dość smutnym i przygnębiającym charakterze. Picassa zajmowały w tym czasie trudne tematy. Jego obrazy mówiły o śmierci, chorobie i wyobcowaniu, portretował prostytutki i bezdomnych. Sam w tym czasie borykał się z depresją. Jego prace przestały się sprzedawać odkąd zajął się taką tematyką, co potęgowało jego zły stan zdrowia.

W jego życiu i karierze nastąpił jednak zwrot, gdy przeprowadził się na Montmartre do środowiska paryskiej bohemy. Poznał artystkę Fernande Olivier, która została jego kochanką, oraz Gertrudę Stein, uznaną kolekcjonerkę dzieł sztuki, która chętnie wystawiała jego obrazy. W tym czasie Picasso tworzył obrazy w jasnej i pogodnej, najczęściej różowej kolorystyce, portretując m. in. artystów, clownów i cyrkowców, a także tworząc subtelne akty.

Wiele osób spoza artystycznego środowiska patrząc na kubistyczne lub abstrakcyjne dzieła sztuki śmieje się, że tak malują tylko Ci artyści, którzy nie mają talentu i nie potrafią inaczej.  Gdy prześledzi się artystyczną drogę Picassa, staje się jasne, że potrafił malować realistycznie, ale z czasem przestało mu to po prostu wystarczać. Sięgnął po sztukę prymitywną, następnie zainteresował się kubizmem, neoklasycyzmem i surrealizmem, odkrywając zupełnie nowe środki artystycznego wyrazu.